اثر عصاره آبی گل بنفشه (Viola cornuta) بر آسیب بیضه‌‌ای موش‌‌های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

مقدمه گل بنفشه گیاهی است که به دلیل خاصیت آرام‌‌بخشی از دیرباز مورد توجه طب سنتی بوده است. از آنجا که آسیب بیضه‌‌ای یکی از عوارض بیماری دیابت است، این تحقیق به منظور بررسی اثر درمانی عصاره آبی گل بنفشه بر آسیب‌‌های بیضه‌‌ای ناشی از دیابت انجام شد. مواد و روش‌‌ها در این مطالعه، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی g 220-200 به چهار گروه ده‌‌تایی تقسیم شدند: گروه شاهد (سالم)، گروه دیابتی (که از طریق تزریق درون‌‌صفاقی mg/kg 55 استرپتوزوتوسین دیابتی شد)، گروه‌‌ تجربی1 (دیابتی + mg/kg 100 عصاره آبی گل بنفشه) و گروه تجربی 2 (دیابتی + mg/kg 200 عصاره آبی گل بنفشه). گروه‌‌های تجربی پس از دو ماه دیابتی شدن، به مدت پنج هفته عصاره را به روش گاواژ دریافت کردند. در ابتدای هفته پنجم  برش‌‌های بافتی بیضه‌‌ها مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌‌ها موش‌‌های دیابتی کاهش چشمگیری در قطر 0/053±0/98 و تعداد سلول‌‌های اسپرماتوگونی 2/10±61/2 نشان دادند. در گروه‌‌های تجربی 1 و 2 تغییرات مورفولوژیک ایجاد شده به وسیله دیابت به طور معنی‌‌داری افزایش یافته و با کاهش سلول‌‌های زاینده در لایه ژرمینال همراه بود. نتیجه‌‌گیری مصرف عصاره آبی گل بنفشه، آسیب‌‌های بیضه‌‌ای در موش‌‌های صحرایی دیابتی شده را به طور معنی‌‌داری افزایش داد و این عصاره قابلیت درمان آسیب‌‌های بافتی بیضه و افزایش سلول‌‌های زاینده را نداشت.